آشتیانی، میرزا مهدی
میرزا مهدی آشتیانی (زاده ۱۲۶۸ در تهران – درگذشته ۴ اردیبهشت ۱۳۳۲ در تهران)، فیلسوف و فقیه شیعه ایرانی بود.
وی از خاندان مشهور آشتیانی و نوه میرزا حسن آشتیانی است. او از شاگردان سیدالحکماء آقامیر شیرازی، میرزا محمدحسین نائینی، سید ابوالحسن اصفهانی، آخوند خراسانی بود. او مسافرت‌هایی به کشورهای مختلف در شرق و غرب داشت. او دارای تألیفات مختلفی در حکمت و فلسفه، اصول و عرفان است که غالب آن‌ها حاشیه و شرح آثار دیگران است.
شاگردان
حسین وحید خراسانی
محمد صادقی تهرانی
مسلم ملکوتی
مهدی محقق
عبدالجواد فلاطوری
محمدتقی فلسفی.
آثار:
۱- اساس التوحید شامل مباحثی در قاعده‌الواحد
۲- ترجمه اسفار اربعه آقامیرزامهدی به تقاضای ذکاءالملک فروغی
۳- ترجمه اشارات
۴- تعلیقات بر اسفار
۵- تعلیقات اشارات
۶- تعلیقات شفاء
۷- شرح منظومه حاجی ملاهادی سبزواری که به همت مهدی محقق و توشی‌هیکو ایزوتسو به چاپ رسیده‌است.
۸- تعلیقات فصوص الحکم محی‌الدین عربی
۹- رساله در اثبات معاد جسمانی
۱۰- تعلیقات مصباح‌الانس قاضی حمزه فناری
۱۱- رساله در جبر و تفویض
۱۲- رساله در حقیقت کتاب و میزان به مذاق عرفاً
۱۳- رساله در شق القمر
۱۴- رساله در وحدت وجود شامل چهل و هشت قول در وحدت و توحید
۱۵- رساله در معاد جسمانی
۱۶- شرح تحفه الحکیم آقا شیخ محمدحسین اصفهانی مشهور به کمپانی تا وجود ذهنی
۱۷- شرح حدیث عمران صابی.