این کتاب، از مَنظَری رَوش شناسانه، به سَعیِ در خوانش، و دَرکِ تَبادُراتِ «شُکر»، در شیوۀ مَعنایاب، وَ هَم، یافتنِ مَکانتِ آن، در اَندام واریِ طَبعیِ صِفات و خُلقیاتِ مَعرفتی، می پردازَد. در این جُویشِ مَعنا، وَ در اِهتمامِ در جای یابی «شُکر»، در پیکرۀ خُلقیِ مَعرفت اَندیشان، این کتاب، با مُعرّفی و طَرحِ نگاهی نوین، در ترسیمِ تَرابطِ بُنیادین، میانِ مَفهومِ «شُکر»، وَ مفاهیمِ «تَشبیه و تَنزیه»، از این تَرابط، به مَثابۀ رَوشِ غالبِ خوانش، وَ دَرکِ تَرادُفاتِ شُکروَرزی، در شِکل گیریِ جهان بینی و هَستی خوانیِ شاکرانه، بَهره جُسته است. هم چنین، در این اثر، به دقایقِ قُرآنی، سلوکی و تطبیقی، پیرامون مفهومِ «شُکر»، و نیز، جایگاهِ شُکر در مطالعات معاصر، پرداخته شده است.
این کتاب توسط نشرِ نگاهِ معاصر، در تهران در سال ۱۴۰۱ منتشر شده است.
دکتر سید شهاب الدین مصباحی از نویسندگان مجله ترانسندنت فیلوسوفی(لندن) و اعضای هیات علمی «آکادمی مطالعات ایرانی لندن »است.