فیلسوفان معاصر ایران: رضا داوری اردکانی

داوری اردکانی، رضا

رضا داوری اردکانی (متولّد ۱۵ خرداد ۱۳۱۲)، فیلسوف و متفکر ایرانی و استاد بازنشستهٔ گروه فلسفهٔ دانشگاه تهران است. داوری اردکانی، از ابتدای تأسیس فرهنگستان علوم (۱۳۶۸) عضو دائم این فرهنگستان است؛ و از سال ۱۳۷۷، ریاست آن را بر عهده دارد. او بیش از شصت جلد کتاب در حوزه‌های مختلف فکری منتشر کرده‌است و از چهره‌های شاخص در حوزه نظریه‌پردازی فرهنگی و اندیشهٔ فلسفی ایران به‌شمار می‌آید. او همچنین عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی و شورای عالی علمی مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی است. داوری اردکانی از چهره‌های ماندگار جمهوری اسلامی ایران است.

در سال ۱۳۳۴ در رشته فلسفه وارد دانشگاه تهران و در سال ۱۳۴۶ موفق به اخذ مدرک دکتری شد. عنوان رسالهٔ دکتری وی «حکمت عملی افلاطون و ارسطو و تأثیر آن در فلسفه سیاسی فارابی» به راهنمایی یحیی مهدوی بود

از استادان او می‌توان به بدیع الزمان فروزانفر، محمد فاضل تونی، سید کاظم عصار، غلامحسین صدیقی، یحیی مهدوی، علی اکبر سیاسی، محمدباقر هوشیار، صدیق اعلم، مظفر بقایی، جلالی، محسن هشترودی و احمد فردید اشاره کرد.

داوری متخلق به فلسفه و آداب آن و مدافع جدی فلسفه است و از هیاهو گریزان است. آثار او پرسش محور است. او در استفاده از عنوان فیلسوف برای دیگران بسیار سخت‌گیر است و بین فاضل، عالم، شارح، محقق و فیلسوف که مرحله آخر است تمایز قائل است؛ لذا از نظر او فیلسوفان حقیقی اندک شمارند. از نظر او فلسفه پرسش از چیستی اشیاء است و این پرسش در فرهنگ‌ها و دوران مختلف صورت‌های مختلف می‌یابد. البته او معتقد است در دنیای مدرن فلسفه از شور سقراطی افتاده و دیگر مایه تذکار نیست؛ بلکه تبدیل به تتبع و روش شده‌است. از نگاه داوری اردکانی مهم‌ترین درماندگی بشر نبود تفکر است و دغدغه او ردیابی همین درماندگی در فلسفه و فرهنگ است.( شاکری، سید رضا (۱۳۸۴). «اندیشه سیاسی رضا داوری اردکانی». پژوهش علوم سیاسی.) او جوایز و افتخارات بسیاری دریافت کرده است مانند: چهره ماندگار، تندیس ویژه فارابی، نشان درجه یک دانش.

آثار:

شاعران در زمانه عسرت (۱۳۵۰)

فارابی، مؤسس فلسفه اسلامی (۱۳۵۴)

تمدن و تفکر غربی (۱۳۵۵)

وضع کنونی تفکر در ایران (۱۳۵۷)

فلسفه چیست؟ (۱۳۵۹)

فلسفه در دام ایدئولوژی (۱۳۷۳)

درباره غرب (۱۳۷۹)

درباره علم (۱۳۷۹)

فلسفه، سیاست و خشونت (۱۳۸۵).