سروده شاه نعمت الله ولی در مدح چهارده معصوم بمناسبت شهادت امام حسن عسگری و آغاز امام حضرت امام زمان(عج)

دمبدم دم از ولای مرتضی باید زدن
نقش حبّ خاندان بر لوح جان باید نگاشت
دم مزن با هر که او بیگانه باشد با علی
رو به روی دوستان مرتضی باید نهاد
لا فتی الّا علی لا سیف الّا ذوالفقار
در دو عالم چهارده معصوم را باید گزید
پیشوائی بایدت جستن ز اولاد رسول
از حسن اوصاف ذات کبریا باید شنید
گر بلائی آید از عشق شهید کربلا
عابد و باقر چو صادق صادق از قول حقند
با تقیّ و با نقیّ و عسکری یکرنگ باش
هر درختی کو ندارد میوه حبّ علی
دوستان خاندان را دوست باید داشت دوست
سرخی روی موالی سکّه نام علیست
بی ولای آن ولی لاف از ولایت می‌زنی
ما لوائی از ولای آن ولی افراشتیم
بر در شهر ولایت خانه‌ای باید گزید
  دست دل بر دامن آل عبا باید زدن
مُهر مهر حیدری بر دل چو ما باید زدن
گر نفس خواهی زدن با آشنا باید زدن
مدّعی را تیغ غیرت بر قفا باید زدن
این نفس را از سر صدق و صفا باید زدن
پنج نوبت بر در دولتسرا باید زدن
پس قدم مردانه در راه خدا باید زدن
خیمه خلق حسن بر کبریا باید زدن
عاشقانه آن بلا را مرحبا باید زدن
دم به مهر موسی از عین رضا باید زدن
تیغ کین بر خصم مهدی بی‌ریا باید زدن
اصل و فرعش چون قلم سر تا به پا باید زدن
بعد از آن دم از وفای مصطفی باید زدن
بر رخ دنیا و دین چون پادشاه باید زدن
لاف را باید که دانی از کجا باید زدن
طبل در زیر گلیم آخر چرا باید زدن
خیمه در دار السّلام اولیاء باید زدن
(شاه نعمت الله ولی)